‘6 jaar geleden werd veel gesproken over het afnemende vertrouwen in de rechtspraak. Ik wilde laten zien dat rechters helemaal niet in een ivoren toren zitten, maar heel goed weten wat er speelt in de samenleving. Aan de toenmalige rechtbankpresident heb ik gevraagd of het goed was dat ik ging twitteren. Hij vond dat goed, al wist hij net zomin als ik hoe dat zich zou ontwikkelen. Inmiddels twittert hij zelf trouwens ook.’

‘Ik vind het leuk en nuttig om een kijkje te geven in mijn werk als rechter, maar ik geef ook graag mijn mening over allerlei actuele onderwerpen. Het is soms wel zoeken naar de balans: wanneer twitter je wel over wat je vindt en wanneer niet? Humor wordt niet altijd begrepen en door de beperkte ruimte leent Twitter zich ook niet goed voor een debat, vind ik. Verder twitter ik zo min mogelijk over mijn privéleven, afgezien van een enkele vakantiekiek.’

‘Onder mijn volgers bevinden zich journalisten, rechtenstudenten, collega-rechters, advocaten, officieren van justitie en ook de minister van Veiligheid en Justitie. Dat zijn twitteraars die ik zelf ook graag volg. Verder houd ik tweets van kranten en nieuwsprogramma’s in de gaten.’

‘Ik heb een paar keer mooie feedback van advocaten en een journalist mogen ontvangen, dat gebeurt in het dagelijkse rechtersleven niet zo snel. En mensen weten mij te vinden. Ik word af en toe uitgenodigd voor bijeenkomsten en mag mijn verhaal doen op plekken waar ik zonder Twitter niet was gekomen. Zo geef ik de rechtspraak een gezicht, en dat is precies wat ik wilde bereiken.’

Dit interview verscheen eerder in het magazine Rechtspraak (3/2016).