De dochter is in 1998 geboren na een ivf-behandeling in het ziekenhuis. Daarvoor koos de moeder voor een donor die had aangegeven dat zijn gegevens niet geheim hoefden te blijven. Dit was door het ziekenhuis voorgeschreven en ook de uitdrukkelijke wens van de moeder. Het ziekenhuis kent de identiteit van de donor.

In 2017 vroeg de dochter het ziekenhuis om de gegevens van de donor te verstrekken. Dat deed het ziekenhuis niet. De donor bleek daartegen inmiddels wel bezwaar te hebben. Deze wens om anoniem te blijven moest het ziekenhuis volgens wetgeving uit 2004 respecteren. Moeder en dochter vroegen vervolgens de rechter om het ziekenhuis te verplichten de gegevens van de donor toch met de dochter te delen.

De rechtbank oordeelt dat het ziekenhuis de verlangde gegevens niet hoeft te verstrekken. De dochter heeft in beginsel recht op die gegevens, maar deze kunnen slechts aan haar worden verstrekt nadat een afweging heeft plaatsgevonden tussen haar belangen en die van de donor. Aangezien de donor geen partij is in deze zaak kan de rechtbank een dergelijke belangenafweging niet maken, ook niet door middel van een deskundigenonderzoek. De rechtbank realiseert zich dat dit een onbevredigende slotsom is. De wetgever is aan zet om een belangenafweging alsnog mogelijk te maken.

Moeder en dochter eisten ook schadevergoeding. Zij vinden dat het ziekenhuis onzorgvuldig is geweest. De rechtbank wijst die eisen af. Niet aannemelijk is dat de schade die vergoed zou moeten worden (reiskosten, kosten DNA-onderzoek, studievertraging van de dochter en smartengeld) het gevolg is van de verwijten die moeder en dochter het ziekenhuis maken, ook al zou het ziekenhuis een fout hebben gemaakt.