De digitale bedreigingen gaan wel door. ‘Weet u nog wat voor berichten u José hebt gestuurd?’, vraagt politierechter Sinnige in de Almeerse rechtszaal aan Paula. ‘Ik heb gezegd dat ik haar wat zou aandoen als ik haar op straat zou tegenkomen.’ De rechter: ‘Ik lees dat u haar ‘zou kanker doodmaken’ en ‘een mes tussen haar kankerribben’ zou steken. Paula: ‘Dat zou best kunnen, maar zulke straattaal gebruik ik niet. Ik praat helemaal niet zo.’ De politierechter: ‘Die berichten komen wel van uw telefoon en van uw Facebook.’ Paula: ‘Mijn ex-vriend zat daar ook op. Ik heb gescholden, maar dat heeft hij ook gedaan.’

‘Waarom stuurt u dat soort berichten?’, wil politierechter Sinnige weten. ‘Ik heb borderline en daarom reageer ik anders dan de meeste mensen’, antwoordt Paula. ‘U zit hier vandaag omdat u daarbij de grenzen opzoekt en er wellicht overheen gaat’, reageert de rechter. Paula: ‘Dat weet ik en daarom ben ik in therapie gegaan. Ik zit nu bij De Waag in Utrecht voor mijn borderline en ADHD. Ik moet wat aan mijzelf doen. Ik kan zo niet blijven reageren op mensen die mij uitlokken. Ik ben nu 26 en zo wil ik niet zijn. Ik wil een stabiel en volwassen leven leiden. Ik voel mij door de behandeling veel beter. Ik ben rustiger. Er is ook niets meer gebeurd; nou ja ik heb 2 boetes gekregen omdat ik harde muziek draaide.’

Maar voordat Paula zich afgelopen jaar bij De Waag meldt, heeft het tweetal nog wel een fikse aanvaring als ze elkaar begin januari 2020 in Hilversum op de fiets tegenkomen. Paula: ‘Altijd als ik haar tegenkwam, was het: je kankervader en je kankermoeder. Mijn vader heeft kanker gehad en ik heb het daar altijd heel moeilijk mee gehad, op de basisschool al. Toen was het al: “Ik hoop dat je vader doodgaat aan kanker.” En nu gebeurde het weer. Het schoot mij boven mijn petje. Je moet niet kankervader roepen. Ik heb ook hulp gezocht om dat soort dingen aan te kunnen horen.’ ‘Ik zie dat u het woord kanker zelf ook vaak in de mond neemt’, merkt de politierechter op. ‘Als ik heel erg boos ben wel, ja.’

José maakt heel wat van de fietsconfrontatie, maar zoveel stelde het niet voor, vindt Paula. ‘Zij riep iets over mijn kankermoeder en toen ben ik omgekeerd. We zijn allebei afgestapt. Zij duwde, ik duwde.’ Een getuige vertelt een ander verhaal, zegt de rechter. Paula: ‘De getuige zegt dat ik José heb geslagen, maar zij stond achter ons. Ik heb José tegen haar schouder geduwd. Ik kan begrijpen dat dat op een klap lijkt.’ ‘Is ze toen gevallen?’, vraagt de rechter. ‘Ja, toen ik haar duwde, struikelde ze over de fiets die achter haar lag. Mijn vriend heeft mij toen weggetrokken.’ De rechter: ‘De getuige zegt dat u José van de fiets hebt getrokken. Zij zegt dat ze u zag slaan, niet dat u schopte. Dat laatste zegt José wel. U trapte en u zou haar op de grond hebben geslagen. Ze zou ook zwanger zijn geweest.’ ‘Dat was ze niet en ik heb haar niet geslagen. Waar zijn de foto’s?’ De rechter: ‘Die heb ik niet gezien, maar een agent schrijft dat de oogkassen van José licht waren opgezwollen en verkleurd.’ Paula: ‘Haar vriend mishandelt haar.’

Paula voelde wel wat voor mediation, maar uiteindelijk zag José dat niet zitten. ‘Misschien wil ze dat ik een straf krijg.’ Die verdient ze ook, vindt officier van justitie Klappe. Paula heeft José bedreigd en mishandeld. De officier: ‘Ik heb de raadsvrouw tijdens een eerdere hoorzitting horen zeggen dat de verdachte uit noodweer handelde. Maar er was helemaal geen sprake van een aanval waartegen ze zich moest verdedigen. Er is vast wat geroepen, maar mevrouw had door moeten fietsen. In plaats daarvan koos zij de aanval en trok zij volgens een getuige het slachtoffer van haar fiets en sloeg ze haar.’ De officier van justitie heeft wel respect voor Paula’s beslissing om hulp te zoeken en dat weegt ze mee in haar strafeis. ‘Op bedreiging en mishandeling staan fikse taakstraffen, maar in dit geval zal ik om een deels voorwaardelijke taakstraf vragen. Ik stel een taakstraf voor van 80 uur, waarvan de helft voorwaardelijk. En verder vind ik dat mevrouw het slachtoffer en schadevergoeding van 100 euro moet betalen.’

Op de beschuldiging van bedreiging valt weinig af te dingen, denkt Paula’s raadsvrouw Brouns. Dat ligt anders met de mishandeling. ‘Paula zegt dat zij als eerste is geduwd. Zij heeft zich verdedigd door terug te duwen. Er was geen opzet om José te mishandelen. Er is niet geslagen en niet geschopt. Dat schoppen heeft de getuige ook niet gezien.’ Paula én José hebben zich allebei onvolwassen gedragen. ‘Ze zochten allebei de confrontatie.’ In Paula’s voordeel spreekt volgens de raadsvrouw dat zij hulp heeft gezocht en koos voor mediation. Een voorwaardelijke taakstraf zou daarom billijk zijn.

Paula heeft José bedreigd en mishandeld, vindt politierechter Sinnige. ‘Het kan best zijn dat u werd uitgescholden, maar het lijkt erop dat ú degene was die de confrontatie zocht. Van noodweer was geen sprake. Een getuige heeft gezien dat u José van haar fiets trok en dat ze op haar rug viel en dat is geslagen. Samen met de verklaring van José vind ik dat voldoende bewijs.’ Omdat Paula niet eerder voor de rechter heeft gestaan voor bedreiging en mishandeling en omdat ze psychische hulp heeft gezocht, geeft de rechter Paula een taakstraf van 40 uur, waarvan 20 uur voorwaardelijk. En Paula moet José een schadevergoeding van 100 euro betalen.

* Dit zijn niet hun echte namen.

Lees hier meer 'Op de Rol'-verhalen.