Uit het reclasseringsrapport blijkt dat verdachte problemen heeft op diverse leefgebieden. In het bijzonder is sprake van hardnekkige verslavingen aan zowel alcohol als verdovende middelen, waaraan verdachte niet genegen is iets te doen. In het verleden zijn er verschillende trajecten ingezet, zowel gericht op klinische behandeling als op ambulante begeleiding. Deze trajecten zijn óf voortijdig afgebroken, óf hebben – zoals in het geval van eerdere ISD-maatregelen – niet het gewenste effect gehad

Verdachte is een veelpleger die de maatschappij zeer veel overlast bezorgt, en die niet wenst mee te werken aan reclasseringstoezicht. Gevangenisstraffen van enige duur hebben geen effect gehad op hem en behandeltrajecten zijn door verdachte voortijdig afgebroken. Hierdoor zijn er geen alternatieven voor de ISD-maatregel om verdachte van het plegen van strafbare feiten af te houden. De ISD-maatregel heeft als doel beveiliging van de maatschappij en beëindiging van recidive van de verdachte. Dat doel wordt in elk geval bereikt voor de periode dat de maatregel ten uitvoer gelegd wordt.

Verdachte heeft verklaard niet te willen afkicken en geen bemoeienis met zijn leven toe te laten. De rechtbank houdt hem voor dat een ieder vrij is zijn leven in te richten zoals hij wil, maar dat de bemoeienis van overheidswege voortkomt uit zijn eigen gedrag, namelijk het steeds opnieuw plegen van strafbare feiten. Dat hij niet mee wenst te werken aan enige vorm van behandeling of begeleiding is en blijft zijn eigen keuze, waarop hij op elk moment terug kan komen. In die zin is, ook al wordt aan verdachte nu voor de vierde maal de ISD-maatregel opgelegd, deze maatregel opnieuw een kans voor hem om tot gedragsverandering te komen.