De rechtbank constateert dat het slachtoffer uitgebreid en gedetailleerd heeft verklaard over hoe de relatie tussen haar en haar stiefvader zich ontwikkelde. Zo gaf ze onder meer aan dat zij de aandacht in het begin ook waardeerde. Het seksueel contact breidde zich stap voor stap uit. Naar mate ze meer onder druk werd gezet, stelde ze ook grenzen aan de seksuele handelingen. Uit haar verklaring blijkt dat ze eigenlijk geen seksuele gemeenschap met haar stiefvader wilde, maar dat het door zijn overwicht toch heeft plaatsgevonden. De rechtbank oordeelt dat naast de betrouwbare aangifte van het slachtoffer ook ondersteunend bewijs blijkt uit verschillende getuigenverklaringen. Diverse getuigen deden waarnemingen en vingen signalen op die passen bij de verklaring van het slachtoffer: onder anderen haar moeder, haar broer en bij het gezin van het slachtoffer betrokken hulpverleners. Alles bij elkaar acht de rechtbank bewezen dat de verdachte ontucht heeft gepleegd met zijn stiefdochter in de periode dat zij 13 tot en met 17 jaar was.

Bij de bepaling van de straf heeft de rechtbank er rekening mee gehouden dat de verdachte zich jarenlang schuldig maakte aan ontucht met zijn minderjarige stiefdochter. Door zijn handelen heeft hij haar onbeschrijflijk veel leed aan gedaan. Dat komt ook naar voren uit het spreekrecht van het slachtoffer op de zitting 2 weken geleden. Ze verklaarde dat de jaren verschrikkelijk en eenzaam zijn geweest, ze haar school niet heeft afgemaakt en veel vrienden is kwijtgeraakt. Ze heeft zichzelf de schuld gegeven van alles wat er is gebeurd, maar kan nu inzien dat het anders is en dat haar stiefvader de schuldige is.
Uit alles blijkt dat het slachtoffer een kwetsbaar kind was en de verdachte ernstig misbruik maakte van het vertrouwen dat zij in hem stelde. Als stiefvader had hij juist de persoon moeten zijn bij wie zij zich veilig had moeten kunnen blijven voelen. De rechtbank neemt het de verdachte kwalijk dat hij alleen oog heeft gehad voor zijn eigen behoeftebevrediging en zich geheel niet heeft bekommerd om de gevoelens van het meisje en de gevolgen die zijn gedrag kunnen hebben. De opgelegde straf komt overeen met de eis van de officier van justitie.

Een psycholoog concludeert dat de verdachte lijdt aan een ziekelijke stoornis, namelijk PDD-NOS in combinatie met een zwakbegaafde verbale intelligentie. Ook heeft de verdachte vanuit zijn stoornis onvoldoende inlevingsvermogen. Kort gezegd adviseert de psycholoog een voorwaardelijk strafdeel met reclasseringstoezicht en behandeling. Ook de reclassering adviseert bijzondere voorwaarden op te leggen, waaronder een behandelverplichting, meldplicht en contact- en locatieverbod met (de woning) van het meisje. De rechtbank neemt de conclusies en adviezen over. Eerder was de man in afwachting van de inhoudelijke behandeling geschorst uit zijn voorlopige hechtenis. De rechtbank oordeelt dat de man onmiddellijk weer moet worden vastgezet.