De voorzieningenrechter komt tot het voorlopig oordeel dat verweerder weliswaar verplicht is de aanleg van een nieuw openbaar glasvezelnetwerk te gedogen, maar dat hij beter had moeten onderzoeken welke gevolgen de aanleg van een glasvezelnetwerk door NEM (bovenop het eerder door Primevest aangelegde glasvezelnetwerk) heeft voor de ondergrondse ordening. Verweerder had verzoeksters ook vooraf gelegenheid moeten geven op dit punt hun zienswijze te geven.

Niettemin ziet de voorzieningenrechter geen reden voor het treffen van een ingrijpende voorziening zoals het stilleggen van de werkzaamheden door schorsing van het bestreden besluit omdat er onvoldoende aanwijzingen zijn dat nader onderzoek er daadwerkelijk toe zou hebben geleid dat de instemming niet of slechts met nadere voorschriften zou zijn verleend.

Verzoeksters hadden onder meer aangevoerd dat het college, in plaats van de aanleg van een nieuw glasvezelnetwerk, medegebruik van het bestaande glasvezelnetwerk van Primevest had moeten voorschrijven. De voorzieningenrechter wijst dit af en oordeelt dat het college medegebruik op grond van de Telecommunicatiewet weliswaar kan bevorderen maar dat daaronder niet moet worden verstaan het verlenen van toegang tot het glasvezelnetwerk van Primevest.

Dat laatste is een kwestie die valt onder de hoofdstukken 6 en 6a Telecommunicatiewet, terwijl medegebruik in de zin van de hoofdstukken 5 en 5a Telecommunicatiewet enkel ziet op medegebruik van de buizen waardoor het netwerk loopt. Bovendien hebben Primevest en KPN zonder succes over die toegang onderhandeld.

Verder is niet duidelijk geworden of het leggen van kabels bovenop het glasvezelnetwerk van Primevest daadwerkelijk onaanvaardbare hinder oplevert voor T-Mobile om onderhoud te plegen en woningaansluitingen te realiseren. En bij schade staat de weg naar de burgerlijke rechter open. Het verzoek is daarom afgewezen.