De verdachten hebben zich in de nacht van 14 juli 2021 schuldig gemaakt aan zinloos en excessief uitgaansgeweld. Zij gedroegen zich, de één meer dan de ander, enorm agressief en gewelddadig. Slachtoffers werden een speelbal van het geweld. De verdachten bleven soms doorgaan totdat slachtoffers buiten bewustzijn raakten. Al deze geweldshandelingen werden meestal gedaan met overmacht van meerdere personen. Alle verdachten hebben door hun handelen bijgedragen aan een situatie waarin het op een dramatische wijze uit de hand is gelopen. Voor het gepleegde geweld bestaat geen enkele rechtvaardiging.
 
Ondanks het uitvoerige onderzoek door de Spaanse en de Nederlandse autoriteiten, is niet voldoende duidelijk geworden wat er precies is gebeurd met Carlo. Het hof realiseert zich dat het voor de nabestaanden van Carlo zeer teleurstellend zal zijn dat het hof niet heeft kunnen vaststellen wie strafrechtelijk verantwoordelijk is voor de dood van Carlo.

Als het gaat om de dood van Carlo, vindt het hof dat de afgelegde getuigenverklaringen onvoldoende specifiek en onvoldoende consistent zijn voor het vaststellen van het daderschap van verdachten.
Dat geldt ook als het gaat om de waargenomen geweldshandelingen. De getuigenverklaringen moeten gelet op de manier en de momenten waarop die tot stand zijn gekomen, met behoedzaamheid worden bekeken. De getuigenverklaringen kunnen alleen aan een bewezenverklaring bijdragen als er voldoende ander bewijs is.

Volgens het hof kan het DNA-spoor van Carlo op de schoen van S. B. niet zonder meer als daderspoor worden aangeduid. De aard van het DNA is niet vastgesteld. Het kan gaan om bloed, huidepitheel of speeksel. De aangetroffen hoeveelheid is bovendien heel klein. Er zijn verschillende manieren denkbaar waarop het DNA-spoor op de schoen terecht kan zijn gekomen.

Ook andere getuigenverklaringen en het onderzoek van de politie leveren niet het bewijs op dat nodig is voor een veroordeling voor het dodelijk geweld op Carlo. Daarom kan het hof niet wettig en overtuigend vaststellen wie zich hieraan schuldig heeft gemaakt.

Alle verdachten zijn berecht volgens het volwassenenstrafrecht. In de aard en intensiteit van de feiten en in de personen van de verdachten vindt het hof onvoldoende aanleiding om een of meer verdachten volgens het jeugdstrafrecht te berechten.

Het hof vindt het belangrijk dat gelijke gevallen gelijk worden behandeld, ook als het om straffen gaat. Daarom heeft het hof de landelijk afgesproken oriëntatiepunten (LOVS) voor openlijk geweld als uitgangspunt genomen. Dat is voor een first offender 120 uur taakstraf.

De meeste verdachten krijgen vandaag hogere straffen dan dit uitgangspunt vanwege de mate van geweld, het aantal slachtoffers en de rol van de verdachte. Bij het bepalen van de straffen heeft het hof ook gekeken naar straffen die zijn opgelegd in vergelijkbare zaken.

Bij de Mallorca-zaak betekent dit dat de verdachten waarvan de voorlopige hechtenis is geschorst of die op vrije voeten zijn, niet opnieuw gedetineerd raken. S. B. blijft als enige verdachte wel gedetineerd. Hij wordt veroordeeld voor twee keer poging doodslag en twee keer openlijk geweld in vereniging met de andere verdachten.

Het hof wijst de vorderingen tot schadevergoeding, op enkele posten na, toe. De verdachten moeten die samen voldoen aan de slachtoffers en aan de nabestaanden van Carlo. Bij elkaar gaat het om ruim 330.000 euro.

Het Openbaar Ministerie verwijt alle verdachten dat zij geen antwoord geven op de vraag wat er met Carlo is gebeurd. In de media en ook ter zitting is gesproken over ‘het geheim van Mallorca’. Betrokkenen, verdachten en veroordeelden, zouden meer weten over de dood van Carlo dan zij vertellen. Dát dit het geval is, kan niet voor de verdachten worden vastgesteld. Alleen al daarom speelt dit geen rol bij de strafoplegging. Daarvoor is alleen bepalend - en kan ook alleen maar bepalend zijn - wat bewezen is verklaard.

Het hof heeft acht geslagen op de extreem indringende wijze waarop verschillende (social) media met deze zaak zijn omgegaan. Op het internet zijn portretten, berichten, reacties en de volledige naamgegevens van verdachten veelvuldig gedeeld. Door de publieke opinie zijn sommige verdachten neergezet als daders van het overlijden van Carlo. Een feit waarvoor nu geen veroordeling volgt. Deze informatie kan, ook als het niet klopt, niet of nauwelijks uitgewist worden. Gelet op de omvang en intensiteit van deze uitingen die in deze zaak zó uitzonderlijk zijn, en veel verder gaan dan waar een verdachte van een strafbaar feit in zijn algemeenheid rekening mee moet houden, heeft het hof een beperkte matiging toegepast op de straffen.