De veroordelende vonnissen van de rechtbank berustten voor een belangrijk deel op verklaringen van één van de medeverdachten. Hij heeft een volledig bekennende verklaring afgelegd bij de politie waarbij hij ook belastend verklaarde over de overige verdachten. 

In hoger beroep heeft het onderzoek zich voornamelijk gericht op de wijze waarop de bekennende verklaring van de medeverdachte tot stand is gekomen. De advocaten van de verdachten zijn volhardend geweest in het aandringen op nader onderzoek naar de omstandigheden waaronder deze verklaring tot stand is gekomen. Langzaam maar zeker is er tijdens het onderzoek in hoger beroep meer informatie naar boven gekomen, waaruit bleek dat aan de medeverdachte toezeggingen zijn gedaan die van invloed zijn geweest op zijn verklaringsbereidheid en/of de inhoud van zijn verklaringen. Er is gebleken dat er aanvankelijk door de officier van justitie toezeggingen zijn gedaan over verbetering van de omstandigheden waaronder deze medeverdachte vast zat in de gevangenis (gunstbetoon). Uit onderzoek is gebleken dat er aanvankelijk wel een proces-verbaal is opgemaakt, maar dat dit proces-verbaal uit het systeem is verwijderd en dat het Openbaar Ministerie in ieder geval één proces-verbaal heeft laten hernummeren, teneinde te voorkomen dat dit verwijderen uit de nummering van de daaropvolgende processen-verbaal zou blijken. Het Openbaar Ministerie heeft door dit handelen de waarheidsvinding gefrustreerd.

Later zijn aan de medeverdachte toezeggingen gedaan over de straf die in zijn eigen strafzaak door de officier van justitie geëist zou worden en over de manier waarop hij de uiteindelijke straf die hij opgelegd kreeg, uit zou mogen zitten. De voorwaarde die aan deze toezeggingen was verbonden, was niet alleen dat deze medeverdachte mee zou moeten blijven werken aan het onderzoek ‘Maggiora’, maar ook dat hij niet mocht verklaren over de contacten die hij met het Openbaar Ministerie had in het kader van de verklaringen die hij aflegde. De medeverdachte heeft tijdens de gehele procedure bij de rechtbank inderdaad meegewerkt en gezwegen over de contacten met het Openbaar Ministerie, ook ten overstaan van de rechtbank zelf. Het Openbaar Ministerie is niet transparant geweest over het gunstbetoon en ook niet over de toezeggingen die zijn gedaan aangaande de strafeis van de officier van justitie. Het gebrek aan transparantie van het Openbaar Ministerie heeft tot en met het onderzoek in hoger beroep geduurd.