De hoofddocent beschuldigde haar leidinggevenden van het hanteren van willekeurige criteria voor promotie. Zij ziet een verband tussen de publicatie van haar essay over de schaduwkanten van beleid waarmee vrouwen meer kans moeten maken op hogere functies, en de verzochte beëindiging van haar dienstverband. Daarmee zou sprake zijn van een sanctie op haar vrijheid van meningsuiting.

Het hof oordeelt dat er geen sprake is van het dwarsbomen van de carrière van de hoofddocent met onware en willekeurige argumenten. Door deze onterechte verwijten was de arbeidsverhouding met haar leidinggevende al verstoord voordat de docent haar essay publiceerde. De universiteit heeft zich ingespannen voor verbetering van de onderlinge verhoudingen, onder meer door mediation. De docent heeft na de publicatie ook met terugwerkende kracht de verlangde promotie gekregen. De verhouding met haar vakgroep genoten bleef verstoord.

Gelet op het geheel van gebeurtenissen is er onvoldoende verband tussen de publicatie en het ontbindingsverzoek, dat tweeëneenhalf jaar later is ingediend, om te kunnen spreken van schending van het recht van de docent op vrije meningsuiting.

De universiteit heeft zich ook voldoende ingespannen om de hoofddocent te herplaatsen. Die verplichting, uitgewerkt in de Ontslagregeling, gaat niet zover dat een functie gecreëerd moet worden.