De mannen werden onder andere verdacht van mishandeling, bedreiging en militaire aanranding op de Oranjekazerne in Schaarsbergen. Uit de inhoud van het dossier, en in het bijzonder de rapportages van enkele onderzoekscommissies, komt een beeld naar voren dat zich in 2013 inderdaad misstanden hebben voorgedaan op de Oranjekazerne in Schaarsbergen. Dat beeld sluit niet alleen aan bij de verklaringen van de 3 aangevers, maar ook bij verklaringen van militairen die als verdachte of als getuige zijn gehoord.

De militaire kamer merkt daarover op dat de in die rapportages beschreven - wellicht grappig bedoelde - gedragingen in werkelijkheid militaire en commune strafbare feiten betreffen, zoals mishandeling, militaire aanranding, bedreiging en belediging. Ook het blijkbaar vaker voorkomende zogenaamde 3-man tillen levert een militair misdrijf op, zoals de militaire kamer al eerder heeft geoordeeld. Dergelijke gedragingen zijn schadelijk voor de getroffenen en zijn onacceptabel, zeker binnen de krijgsmacht.
Ten overvloede merkt de militaire kamer op dat verschillende van de beschreven gedragingen ook in strijd zijn met de Wet Militair Tuchtrecht.

Als strafrechter heeft de militaire kamer tot taak om te beoordelen of de verdachte (ex-)militairen schuldig zijn aan de feiten zoals die zijn ten laste gelegd. Op grond van het dossier en het onderzoek op zitting heeft de militaire kamer wel de overtuiging dat soortgelijke gedragingen als beschreven in de tenlastelegging daadwerkelijk hebben plaatsgevonden. Ook kan de militaire kamer niet uitsluiten dat de aangevers daarvan de dupe zijn geworden tijdens hun diensttijd bij de krijgsmacht.

Maar de militaire kamer heeft te veel twijfels of die gedragingen ook door deze verdachten zijn begaan in de ten laste gelegde periode. Want bij uitvoerige bestudering van de inhoud van de bewijsmiddelen blijken er te veel onwaarschijnlijkheden en tegenstrijdigheden in en tussen alle verklaringen te bestaan. Daarnaast is er geen forensisch-technisch bewijs. Het is hierdoor onvoldoende duidelijk welke personen, waar en wanneer, wat precies hebben gedaan. Door het lange tijdsverloop beschouwt de militaire kamer dit alles overigens ook goed verklaarbaar.

Volgens de officieren van justitie konden de feiten waarvan de mannen werden verdacht bewezen worden. Zij eisten daarom taakstraffen, variërend van 40 uur tot 240 uur.  Maar bij twijfel aan de schuld van verdachten behoort de strafrechter vrij te spreken. De militaire kamer spreekt alle verdachten dan ook vrij van alle feiten waaraan zij zich schuldig zouden hebben gemaakt.