In principe wel. De enige manier om vrij te komen is via een herziening (als de veroordeelde bij nader inzien onschuldig wordt bevonden) of via een herbeoordeling. Levenslanggestraften komen voortaan allemaal in aanmerking voor herbeoordeling als ze 25 jaar gevangen zitten.

Eerst geeft het Adviescollege Levenslanggestraften (bestaande uit onder meer juristen en gedragswetenschappers) na 25 jaar advies over de vraag of een veroordeelde kan beginnen met activiteiten die gericht zijn op een mogelijke terugkeer in de samenleving. Daarbij wordt meegewogen hoe hij zich heeft ontwikkeld, of er kans is op herhaling en hoe slachtoffers of nabestaanden er tegenover staan. De minister voor Rechtsbescherming beslist.

Uiterlijk 2 jaar later volgt een beslissing over gratie. De minister adviseert de koning daarover, net als het Openbaar Ministerie en het gerecht dat de straf heeft opgelegd. Het Adviescollege Levenslanggestraften informeert de minister over hoe het gaat met de veroordeelde en zijn resocialisatie.

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft vanaf 2013 verschillende keren geoordeeld dat levenslange gevangenisstraf zonder de mogelijkheid van herbeoordeling en eventuele vrijlating onmenselijk is. De Hoge Raad (het hoogste rechtscollege) heeft dat standpunt overgenomen.

Levenslange gevangenisstraf mag daadwerkelijk levenslang duren. Het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens staat daaraan niet in de weg, oordeelde de Hoge Raad in december 2017. Na verloop van tijd moet echter wel een reële mogelijkheid tot herbeoordeling van de levenslange gevangenisstraf bestaan, die kan leiden tot verkorting van de straf en (voorwaardelijke) invrijheidstelling. Dit recht op een herbeoordeling betekent niet dat een levenslanggestrafte ook zal vrijkomen. Of er veroordeelden vrijkomen, zal de tijd leren.