Als de verdachte tijdens het misdrijf leed aan een gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis, en als het gevaar op herhaling ernstig is, kan hij in een gesloten tbs-kliniek worden geplaatst. Daarnaast krijgt de tbs'er een (niet verplichte) behandeling die gericht is op terugkeer in de maatschappij. 

Verlof

Het ministerie van Justitie en Veiligheid bepaalt of een tbs’er op verlof mag. Het ministerie laat zich adviseren door een onafhankelijke commissie van deskundigen.

De rechter beslist na 2 jaar of de tbs verlengd moet worden. Hij laat zich daarbij adviseren door gedragsdeskundigen van de kliniek. De rechter kan de tbs telkens met 1 of 2 jaar verlengen.

De rechter laat zich bij de beslissing over verlenging adviseren door de tbs-kliniek en/of de reclassering, en soms ook door onafhankelijke deskundigen. Na 4 jaar moeten 2 onafhankelijke deskundigen advies uitbrengen over een eventuele verlenging.

Tbs met dwangverpleging mag maximaal 4 jaar duren, tenzij bij het misdrijf de lichamelijke integriteit van slachtoffers is aangetast. Daarvan is sprake bij geweldsmisdrijven, zedenzaken (waaronder ook ontucht) en brandstichting met gevaar voor personen. In die gevallen kan de maatregel onbeperkt worden verlengd.

Longstay

Vindt de rechter dat een tbs-patiënt ondanks de behandeling een gevaar blijft voor de samenleving? Dan gaat hij naar een verblijfsafdeling voor lange duur: de longstay-afdeling van een tbs-kliniek.

In hoger beroep

Tbs’ers kunnen in hoger beroep gaan tegen elke verlenging.