Heringa heeft beeldopnames gemaakt van het hele stervensproces, ook van een gesprek waarin zijn stiefmoeder vertelt dat ze klaar was met haar leven. Deze opnames zijn gebruikt in de documentaire 'De laatste wens van Moek. Een zelf geregisseerde dood'. Op 8 februari 2010 zond het programma Netwerk deze documentaire uit. Naar aanleiding daarvan is de vervolging van Heringa gestart.

Het gerechtshof ‘s-Hertogenbosch heeft nu geconcludeerd dat er in dit geval geen sprake was van een noodtoestand. Heringa had begrip voor de wens van zijn stiefmoeder en stond erachter. Hij heeft aan de uitvoering ervan meegewerkt en heeft de huisarts van zijn stiefmoeder geraadpleegd over haar verlangen om te sterven. Deze arts vond dat er niet werd voldaan aan de voorwaarden om euthanasie toe te passen. Heringa heeft het daarbij gelaten. Het was voor hem geen optie om te rade te gaan bij andere artsen die hier mogelijk anders tegenaan hadden kunnen kijken en evenmin zijn aangedragen alternatieven serieus in overweging genomen.

Artikel 2 van het Europese Verdrag voor de rechten van de mens (EVRM) vermeldt ‘Het recht op leven’. Volgens de verdediging staat dat gelijk aan het ‘recht op sterven’. Volgens het EVRM mag elk land binnen bepaalde kaders nadere invulling geven aan dit artikel. Het hof vindt dat de Nederlandse wet - door te bepalen dat euthanasie alleen door een arts mag worden uitgevoerd en dan alleen nog onder bijzondere omstandigheden en wanneer bepaalde zorgvuldigheidseisen worden gevolgd - niet in strijd is met het EVRM. Er is daarom volgens het hof geen sprake van schending van het EVRM.

Het hof realiseert zich dat deze uitspraak wordt gedaan terwijl er al geruime tijd een maatschappelijke discussie gaande is over de vraag of mensen die hun leven voltooid vinden, stervenshulp zouden moeten kunnen krijgen. De meningen hierover lopen sterk uiteen en van een concreet wetsvoorstel is nog geen enkele sprake. Het hof vindt dat een rechterlijke instantie niet op een eventueel wetgevingsproces vooruit kan lopen. Daarom geeft het geen oordeel over de vraag of het bieden van stervenshulp aan personen met een voltooid leven toegestaan zou moeten worden.

Bij het bepalen van de straf heeft het hof met verschillende omstandigheden rekening gehouden. Heringa is, na het geven van de medicijnen, weggegaan en heeft zijn stiefmoeder alleen achtergelaten, in leven. Hij heeft zich er op die manier niet van verzekerd dat er geen complicaties zouden optreden tijdens het stervensproces. Dit staat in contrast met de reden die hij voor zijn handelen geeft, namelijk dat hij zijn stiefmoeder niet alleen wilde laten sterven. Wat ook meespeelt, is dat Heringa pas 2 jaar later, bij de uitzending van Netwerk, verantwoording voor zijn handelen heeft afgelegd. In zijn voordeel heeft het hof meegewogen dat hij zijn stiefmoeder heeft willen helpen bij haar wens en dat hij heeft gehandeld vanuit medeleven.

Alles bij elkaar vindt het hof dat niet kan worden volstaan met de eis van het OM, een voorwaardelijke celstraf van 3 maanden met een proeftijd van 2 jaar. Het hof komt daarom tot een hogere straf, een voorwaardelijke gevangenisstraf van 6 maanden met een proeftijd van 2 jaar.