Emina: ‘We weten natuurlijk niet anders dan dat Hassan veel hulp nodig heeft en ook dat hij nooit zelfstandig zal kunnen wonen. Hij gaat binnenkort wel werken in een dagbesteding. In een restaurantje gaat hij helpen in de bediening. Mensen te woord staan lukt hem, maar afrekenen niet. Toch was het echt nog moeilijk om ons te realiseren en te accepteren dat anderen altijd over zijn geld en ook verzorging moeten blijven beslissen.’

Ahmet: ‘Emina en ik zijn geboren en opgegroeid in Turkije, we weten vaak niet precies hoe dingen in Nederland werken. Petra heeft ons al vaker geholpen en kon ons ook nu goed uitleg geven. Emina en ik zouden bijvoorbeeld kunnen afspreken dat ik als vertegenwoordiger van onze zoon zou optreden zodra hij 18 zou zijn. Emina zou mij schriftelijk daarvoor kunnen machtigen. Maar Petra zei ook dat veel banken, verzekeraars en andere organisaties dat niet accepteren. Die laten vaak alleen mensen namens iemand anders handelen als dat bij de rechter geregeld is via bewind of curatele.’

Emina: ‘We schrokken eerst wel: moeten we naar de rechter? We hebben toch niks verkeerd gedaan? Toen vertelde Petra dat het daar niet om gaat, maar dat de rechter inschat of Ahmet de geldzaken voor Hassan goed kan bijhouden. Dat is voor de bescherming van Hassan en ook van mij en onze twee andere kinderen. Dat begrepen we wel.’

Ahmet: ‘Onze kinderen Kemal en Jihan van 22 en 20 waren erbij toen Petra uitlegde over bewind. We wilden dat ze mee konden denken.’

Emina: ‘Petra zei dat we ook iemand zouden moeten aanwijzen die beslissingen neemt over de verzorging en begeleiding van Hassan. Diegene zou dan zijn mentor worden. Ik zei dat ik dat wil doen. Petra wil me erbij helpen.’

‘Nee, ik twijfelde of ik alle regels zou begrijpen om de boekhouding voor Hassan te doen. Ik ben net als Emina in Turkije geboren en opgegroeid, mijn Nederlands is niet zo heel goed. Jihan, onze dochter, zei dat ze wel tweede bewindvoerder wilde worden om mij te helpen. Dat vind ik heel fijn, ze studeert economie. Kemal was het met ons plan eens, ook met het idee dat zijn moeder mentor zou worden. We hebben nog wel gesproken over een curator, maar het leek ons goed de zaken over een paar gezinsleden te verdelen.’

Emina: ‘Ja, doordat Petra een halfjaar geleden vertelde wat er verandert zodra een kind 18 wordt, hadden we genoeg tijd om onze wensen te bespreken en de aanvraag in te dienen. De uitspraak van de rechter kregen we 12 weken daarna: ze was akkoord met ons voorstel. Drie weken later werd Hassan 18. Het voelde fijn dat we alles goed voor hem hadden geregeld. Daar hebben we met een heerlijke taart op gegeten!’